Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Using the Epicurean position on death as a starting point, this article re-examines the basic assumptions of philosophers regarding their views on whether death should be seen as a bad. It questions the positions of philosophers such as Thomas Nagel and Derek Parfit by applying Wittgenstein’s notion of grammar as developed by G. P. Baker and P. M. S. Hacker. While philosophers may characterize questions such as ‘What is the nature of death?’ and ‘Is death a bad?’ as metaphysical, I (...) propose that such questions can be better characterized as grammatical. The failure to understand the grammatical character of such questions creates the illusion that questions concerning the nature of death can be adequately tackled with reference to empirical or metaphysical ‘facts’. If the arguments in this article are substantiated, some philosophical puzzles about death can be dissolved. (shrink)

The authors of the numerous medieval and early modern Sanskrit-medium commentaries on the various recensions and sub-recensions of the Vālmīkirāmāyaṇa frequently found themselves in a somewhat awkward hermeneutical position. The epic itself, like many Indic texts, is highly revered both as a religious text, one of the earliest and most influential Vaiṣṇava texts, and as a literary work that is not only a great poem but indeed the very first poem and the fons et origo of all subsequent poetry. Moreover, (...) like Vyāsa, the author of the Rāmāyaṇa’s sister epic, the Mahābhārata, Vālmīki was regarded not merely as an inspired poet and sage, but as a ṛṣi, that is to say an inerrant seer whose speech, in his case inspired directly by the creator divinity Brahmā and the god’s gift of a divine vision, must therefore be accepted as absolutely true and authoritative. The problem facing the work’s commentators is that Vālmīki’s text portrays its hero, Rāma, as not only a god in the form of a man, but as one who, ignorant of his own divinity, suffers all of the mental, emotional, and physical pain to which ordinary mortals are prey. In this Rāma differs sharply from the subsequent Vaiṣṇava avatāra and central figure of the Mahābhārata, Kṛṣṇa, who, fully aware of his godhood, rarely suffers in any way mentally or physically. But the Rāmāyaṇa’s commentators are living and writing in a world in which the development of the medieval bhakti movements has led poets and theologians to conceive of and write about Rāma as an omnipotent and omniscient figure very much like Kṛṣṇa. The present essay discusses the lexical, grammatical, and hermaneutical strategies the commentors adopted to negotiate the tension between Vālmīki’s apparent depiction of the suffering of his hero and a proposed deeper meaning in which the avatāra conforms more fully to what became the medieval and modern theology of god on earth. (shrink)

Pʻilisopʻayutʻyan sahmanumnerě -- Porpʻyuri "Neratsutʻyun" verlutsutʻyuně -- Aristoteli "Analitikayi" meknutʻyuně.

Öz Bu çalışmada, küreselleşme olgusunun sanatla ilişkisi sorgulanmıştır. Küreselleşmenin, homojenleşme, kutuplaşma, hibritleşme gibi kültürel getirileri, sanata yeni bir kimlik kazandırmıştır. Çağdaş sanat olarak tanımlanan bu yeni kimlik, disiplinlerarası, çok kültürlülük özelliği taşıyan, zaman, mekan kavramından bağımsız, anlatım ve plastik dil açısından çok çeşitlilik içeren bir yapıya sahiptir. Sanat, ilk çağlardan beri insanların doğa karşısında güçlü olmalarını ve kendilerini ifade etmelerini sağlayan kültürel bir güçtür. İletişim Kuramcısı McLuhan’a göre kültürün belirleyici ilkesi, içeriginden cok iletildigi aracmm niteligi ile ilgilidir(Eşkinat. 1998, s.37) Günümüzde (...) kültürün iletenleri olarak dijital teknoloji ve medya çağdaş sanatın en önemli belirleyenleridir.Çağdaş sanat, iletişim, teknolojlerindeki gelişme ile hız faktörünü kazanarak zaman ve mekandan bağımsızlaşmıştır. Sanatçının kendisi de bir ileten olarak ön plana çıkmıştır. Çeşitli özellikleri ile çağdaş sanat, yaşamın içinde yer almakta ve küreselleşmenin kültürel boyutunun büyük bir bölümünü oluşturmaktadır.Küreselleşme Ekonomik, politik ve sosyo-kültürel yapıların biraraya gelmesi ve yeni iletişim teknolojilerinin küresel kullanımıyla oluşur(Erdoğan. 2013, s.76).Bu çalışmada çağdaş sanatın ekonomik sistem ile bütüncül bir yapı oluşturduğu vurgulanmıştır. Bu bütüncül yapı içinde sanatçının kendisinin de sanat üretiminin önemli bir parçası olduğu gözlemlenmiştir.Çağdaş sanat, sanatçı, küratör, çağdaş sanat fuarları ve bienaller, küreselleşme olgusu üzerinden incelenmiştir. Çalışmanın amacı; çağdaş sanatın, küreselleşmenin önemli bir dinamiği olduğunu ortaya koymaktır. Çalışma, belirlenen problem çerçevesinde literatür araştırması yapılıp, kaynak tarama modeli kullanılarak yürütülmüştür. Anahtar Kelimeler : Küreselleşme,Küreselleşmenin boyutları,Çağdaş sanat,Kültür endüstrisi,KüratörAbstract In this study, the relationship between globalization and art was examined. The cultural connotations of globalization, such as homogenization, polarization, and hybridization, have given a new identity to art. This new identity, defined as contemporary art, has a multidisciplinary structure that is independent of time, space and diverse in terms of expression and plastic language. Art is a cultural power that has enabled people to be strong against nature and to express themselves since the earliest ages. According to the Communication Theorist McLuhan, the culturally determinant principle is concerned with the quality of the means in which it is transmitted (Eskinat.1998, s. 37). Digital technology and media are important determinants of contemporary art. Contemporary art has become independent of time and space by acquiring the speed with the development of communication, technologies. The artist himself has also come to the forefront as a conductor. Contemporary art with its various features takes part in life and forms a large part of the cultural dimension of globalization. Globalization occurs with a combination of economic, political and socio-cultural structures and the global use of new communication technologies (Erdoğan. 2013, s. 76). It is emphasized that modern art forms an integrated structure with the economic system. It is observed that the artist himself is an important part of the art production in this whole structure. Contemporary art, artists, curators, contemporary art fairs and biennials have been studied through the phenomenon of globalization. Purpose of the study is to provide evidence for the fact that contemporary art is an important dynamism of globalization. The study was carried out using literature review model in the framework of the identified problem. Keywords : Globalization, Dimensions of globalization,Contemporary art, Culture industry,Curator. (shrink)

Scientific realists have suggested that changes in our scientific communities over the course of their history have rendered those communities progressively less vulnerable to the problem of unconcieved alternatives over time. I argue in response not only that the most fundamental historical transformations of the scientific enterprise have generated steadily mounting obstacles to revolutionary, transformative, or unorthodox scientific theorizing, but also that we have substantial independent evidence that the institutional apparatus of contemporary scientific inquiry fosters an exceedingly and increasingly theoretically (...) conservative form of that inquiry. I conclude that contemporary scientific communities are actually more vulnerable to the problem of unconceived alternatives than their historical predecessors, and I briefly suggest how we might seek to pursue scientific inquiry in a less theoretically conservative way. (shrink)

Turkish Epistemoloji rasyonel inançların felsefi analizini konu edinmesi nedeniyle gerekçelendirme edimine merkezi bir önem atfeder. Gerekçelendirme kişinin bir önermeye inanmak için gerekçeye sahip olunmasını sağlayan koşul veya koşullar dizisinin tespit edilmesini içerir. İnançlarımızın birçoğunun çıkarımsal olmayan gerekçelerinin bulunduğu şeklindeki ılımlı/yanılırcı temelci perspektifle uyum sağlayan bir gerekçelendirme teorisi olarak Michael Huemer tarafından ortaya konan görüngüsel muhafazakarlık ilkesi, bu türden bir koşulu tanımlar. GM formülasyonuna göre eğer S’ye p olarak görünüyorsa, çürütücü etmenlerin yokluğunda S’nin p’ye inanmak için en azından bir dereceye kadar (...) gerekçesi vardır. Görüngüler ise rasyonel inanç oluşturmanın olanağına referans veren, inanç ve inanma eğilimlerinden farklı, sui generis deneyimlerdir. Bu makalede görüngülerin doğasından hareketle GM’yi tanıttım ve GM’ye yöneltilen eleştirilerin bir bölümünü tartıştım. Yer verdiğim eleştiriler, GM’nin irrasyonel/tehlikeli görüngüler ve bilişsel nüfuzdan kaynaklanan inançları dahi gerekçelendirilmiş kabul ettiği, GM teorisyenlerinin görüngülere gerekçelendirme edimi özelinde biçtiği başat rolün ve inanç ve görüngüler arasında öngörülen farklılıkların abartılı olduğu itirazlarını içerir. Bana göre sözü edilen eleştirilerin hiçbiri, GM’nin reddedilmesini gerektiren argümanlar içermez. Görüngülerin epistemik gerekçelendirmedeki rolünü tesis eden GM veya benzeri bir ilkeyi kabul etmek için temel neden ise bunun şüphecilik haricindeki olası alternatiflerinin belirsizliğidir. Çünkü eğer görüngüler, inanç oluşturmada epistemik faile rehberlik edecek göstergeler ise bu, failin ilgili göstergelerden yoksun olduğunda herhangi bir şeye rasyonel olarak inanmasının olanaksızlaşacağı anlamına gelir. English Because epistemology deals with the philosophical analysis of rational beliefs, it assigns central importance to justification. Justification involves identifying the condition or set of conditions that enables one to have grounds for believing a proposition. The principle of phenomenal conservatism, put forward by Michael Huemer as a justification theory that accords with the moderate/fallibilist foundationalist perspective that many of our beliefs have non- inferential justifications, is a principle that defines such a condition. According to the PC formulation, if it seems to S that p, then, in the absence of defeaters, S thereby has at least some degree of justification for believing that p. Seemings/appearances are sui generis experiences that refer to the possibility of rational belief formation and are different from beliefs and dispositions to believe. In this article, I introduce PC based on the nature of seemings and evaluate some of the criticisms directed at PC. The criticisms I discuss include objections that PC even justifies beliefs stemming from irrational/dangerous seemings and cognitive penetration, and that the dominant role that PC theorists assign to seemings in the act of justification and the differences envisaged between beliefs and seemings are exaggerated. In my opinion, none of these criticisms contain arguments that would lead to the rejection of PC. The main reason to accept PC or a similar principle that establishes the role of seemings in epistemic justification is the vagueness of its possible alternatives other than skepticism. For, if seemings are indicators that guide the epistemic agent in forming beliefs, this means that it is impossible for the agent to believe anything rationally when she lacks the relevant indicators. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

Doctors’ strikes are legally permissible in the UK, with the situation differing in other countries. But are they morally permissible? Doug McConnell and Darren Mann have systematically attempted to dismiss the arguments for the moral impermissibility of doctors’ strikes and creatively attempted to provide further moral justification for them. Unfortunately for striking doctors, they fail to achieve this. Meanwhile, junior doctors’ strikes have continued in the UK through 2023 and have now extended into 2024. In this response, which focuses on (...) the UK situation and specifically junior doctors’ strikes in the National Health Service (NHS) in England, I will demonstrate a central problem with their arguments—namely that they underplay the harms caused by prolonged doctors’ strikes by ignoring the harms to patients with cancer. This weakens their conclusion that strikes are morally permissible in terms of the conditions and thresholds they set. I then provide a psychological critique of their justification for strikes in terms of the interests of the public. It follows that invoking the controversial concept of supererogatory action is ungrounded but also absurd when you consider time-critical cancer care. If those representing striking doctors wish to maintain a modicum of moral respectability, they should mitigate for patients with cancer and negotiate reasonably and with urgency. (shrink)

After a 50-page outline of the principles of clinical reasoning, over 60 actual cases are detailed that illustrate (and are keyed to) the principles, presenting case records, analysis, and references to literature. For medical students and interns, and their instructors. Annotation copyright Book Ne.

The US neutrino community gathered at the Workshop on the Intermediate Neutrino Program at Brookhaven National Laboratory February 4-6, 2015 to explore opportunities in neutrino physics over the next five to ten years. Scientists from particle, astroparticle and nuclear physics participated in the workshop. The workshop examined promising opportunities for neutrino physics in the intermediate term, including possible new small to mid-scale experiments, US contributions to large experiments, upgrades to existing experiments, R&D plans and theory. The workshop was organized into (...) two sets of parallel working group sessions, divided by physics topics and technology. Physics working groups covered topics on Sterile Neutrinos, Neutrino Mixing, Neutrino Interactions, Neutrino Properties and Astrophysical Neutrinos. Technology sessions were organized into Theory, Short-Baseline Accelerator Neutrinos, Reactor Neutrinos, Detector R&D and Source, Cyclotron and Meson Decay at Rest sessions.This report summarizes discussion and conclusions from the workshop. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

Ateistler, kötülük probleminin Tanrı’nın varlığı aleyhine en güçlü argüman olduğu konusunda hâlâ ısrarcılar. Felsefe tarihine baktığımızda da Epikuros’tan Hume’a ve yakın dönemde Mackie’ye kadar uzanan bir yelpazede çeşitli düşünürler tarafından bu konuda birçok eleştirinin dile getirildiğini görmek mümkün. Plantinga bu çalışmasında felsefe tarihinin en köklü sorunlarından biri olan ‘Tanrı’nın varlığı sorusu’nu cevaplamaya çalışmakla kalmayıp felsefi bir yöntem ve soruşturmanın nasıl olması gerektiği konusunda muhteşem bir örnek de sunmaktadır. Plantinga, bu kitabıyla bizi, felsefe tarihinin en temel ilkelerinden birini hatırlamaya çağırıyor: var (...) olanın ardındakini anlamaya çalışmak. (shrink)

The development of neuropsychological assessment methods using virtual reality (VR) is a valid and promising option for the detection of cognitive impairment in the older people, focusing on activities composed of tasks of multiple demands. This study verified the association of age, schooling, and general cognitive status on the performance of neurologically healthy older adults in ECO-VR, a virtual reality task of multiple demands for neuropsychological assessment. A total of 111 older adults answered a sociodemographic questionnaire, the Mini Mental State (...) Examination, the Vocabulary subtest of the Wechsler Intelligence Scale for Adults (third edition), and the ECO-VR. Correlation analyses, multiple linear regression, and comparisons between groups (effects by age and schooling groups) were used to evaluate the results. The ECO-VR total score was significantly associated with age, years of education, MMSE, and Vocabulary subtest. The linear regression models identified that age was the main predictor for total score and rule breaking of ECO-VR. According to the univariate analysis, it was identified the main effect of age group and schooling group in the total ECO-VR score, but there was no interaction effect. The results are discussed in order to understand the role of sociodemographic characteristics in the performance of older adults in a virtual reality task of multiple demands. It was also verified the possibility use of virtual reality for neuropsychological assessment of older adults. (shrink)

We apply an online optimization process based on machine learning to the production of Bose-Einstein condensates. BEC is typically created with an exponential evaporation ramp that is optimal for ergodic dynamics with two-body s-wave interactions and no other loss rates, but likely sub-optimal for real experiments. Through repeated machine-controlled scientific experimentation and observations our ’learner’ discovers an optimal evaporation ramp for BEC production. In contrast to previous work, our learner uses a Gaussian process to develop a statistical model of the (...) relationship between the parameters it controls and the quality of the BEC produced. We demonstrate that the Gaussian process machine learner is able to discover a ramp that produces high quality BECs in 10 times fewer iterations than a previously used online optimization technique. Furthermore, we show the internal model developed can be used to determine which parameters are essential in BEC creation and which are unimportant, providing insight into the optimization process of the system. (shrink)

In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:Full Collection of Personal NarrativesZohar Lederman, Ola Ziara, Rachel Coghlan, Oksana Sulaieva, Anna Shcherbakova, Oleksandr Dudin, Vladyslava Kachkovska, Iryna Dudchenko, Anna Kovchun, Lyudmyla Prystupa, Yuliya Nogovitsyna, Ghaiath Hussein, Kathryn Fausch, P. P. Kyaw, Ayesha Ahmad, Richard W Sams II, Handreen Mohammed Saeed, Artem Riga, Ryan C. Maves, Elizabeth Dotsenko, Irina Deyneka, Eva V. Regel, and Vita Voloshchuk• An Unsettling Affair• How We Keep Caring While Walking Through Our Pain• (...) Adjusting Laboratory Practices to the Challenges of Wartime• Why We Stay• A Semi-Personal Story from a Ukrainian NGO Professional (or a Semi-Professional Story from a Ukrainian Person) Living through the War• When Ethics Survives Where People Do Not: A Story From Darfur• Burma’s Healthcare Under Fire: My Experience as an Exiled Medical Professional• When a Conflict Collapses on a Child: An (Aborted) Medical Evacuation of a Hazara Toddler During the Kabul Airport Blast and the Taliban Takeover• The Vagaries and Vicissitudes of War• Providing Care to a Potential Aggressor: An Ethical Dilemma• One Surgeon’s Experience During Armed Conflict in Ukraine• The Limits of Our Obligations• A Liberating Breath• Soldiers of the Invisible Front: How Ukrainian Therapists Are Fighting for the Mental Health of the Nation Under Fire• Stories of Families with Chronically Ill Pediatric Patients during the War in UkraineCopyright © 2023 Johns Hopkins University Press... (shrink)

BackgroundAn increasing number of studies utilize intracranial electrophysiology in human subjects to advance basic neuroscience knowledge. However, the use of neurosurgical patients as human research subjects raises important ethical considerations, particularly regarding informed consent and undue influence, as well as subjects’ motivations for participation. Yet a thorough empirical examination of these issues in a participant population has been lacking. The present study therefore aimed to empirically investigate ethical concerns regarding informed consent and voluntariness in Parkinson’s disease patients undergoing deep brain (...) stimulator (DBS) placement who participated in an intraoperative neuroscience study.MethodsTwo semi-structured 30-minute interviews were conducted preoperatively and postoperatively via telephone. Interviews assessed participants’ motivations for participation in the parent intraoperative study, recall of information presented during the informed consent process, and participants’ postoperative reflections on the research study.ResultsTwenty-two participants (mean age = 60.9) completed preoperative interviews at a mean of 7.8 days following informed consent and a mean of 5.2 days prior to DBS surgery. Twenty participants completed postoperative interviews at a mean of 5 weeks following surgery. All participants cited altruism or advancing medical science as “very important” or “important” in their decision to participate in the study. Only 22.7% (n = 5) correctly recalled one of the two risks of the study. Correct recall of other aspects of the informed consent was poor (36.4% for study purpose; 50.0% for study protocol; 36.4% for study benefits). All correctly understood that the study would not confer a direct therapeutic benefit to them.ConclusionEven though research coordinators were properly trained and the informed consent was administered according to protocol, participants demonstrated poor retention of study information. While intraoperative studies that aim to advance neuroscience knowledge represent a unique opportunity to gain fundamental scientific knowledge, improved standards for the informed consent process can help facilitate their ethical implementation. (shrink)